Verslag bezoek aan Vaste Kamercommissie Verkeer en Waterstaat Den Haag

2 september 2009

Vandaag nemen ik en Roy door uitnodiging van VVS (Vereniging van Verkeersslachtoffers) deel aan een overleg met de Vaste Kamercommissie van Verkeer en Waterstaat. Tijdens deze besloten meeting mag ik met ons verhaal komen om aan de Tweede Kamerleden duidelijk te maken dat de positie van nabestaanden bij verkeersongelukken erg slecht voorstaat. Wij willen dan ook eindelijk de erkenning van de verstrekkende gevolgen voor de nabestaanden. Dat tot heden weinig ophef is gemaakt van de kant van ouders die hetzelfde hebben meegemaak komt doordat ouders zo verdrietig en verslagen zijn in de eertse periode dat de meesten geen stem kunnen uitbrengen. Ook ontbreek er bij velen de mogelijkheid om zich kenbaar te maken. Maar juist direct na het gebeuren moeten dingen adequaat worden geregeld en aangepakt, te denken aan het onderzoek naar de “schuldvraag”, de verzekeringskwestie en de juiste sociaal-psychologische hulp.

Tijdens het overleg is naar voren gekomen dat procedures onnodig te lang duren ( wachttijd afronding van het proces-verbaal) De informatieverstrekking rond de voortgang van de zaak is onduidelijk of soms helemaal ontbreekt. Hierdoor ondervinden nabestaanden onnodig psychische schade die lange tijd (zelfs blijvend) de gezondheid benadeelt. De kosten die moeten worden betaald om nabestaanden weer er bovenop te helpen is gigantisch. Elke nabestaande heeft zo zijn/haar eigen behoeftes aan hulp, maar deze punten komen telkens terug als wij met lotgenoten praten.

*Iedereen heeft behoefte om serieus genomen te worden. Tot nu toe is een ouder die zijn/haar kind verliest geen partij, dus bestaat er geen noodzaak om goed en tijdig te informeren.

*Er is behoefte om invloed te hebben op de afhandeling van de zowel de civiele als de strafrechtelijke procedures. In ieder geval moet een ouders direct toegang kunnen hebben tot inzage van het juridisch dossier.

*Hulp moet verder reiken dan alleen registreren van de behoeftes en door te verwijzen. Nabestaande hebben geen energie om bijvoorbeeld zelf de geschikte psycholoog, de juiste letselschadeadvocaat of juiste instantie uit te zoeken. Door niet kunnen vinden van juiste hulp en juiste kanalen laten nabestaanden veel kansen liggen die nodig zijn om goed verder te kunnen leven. Als na twee jaar zaken nog geregeld moeten worden dan is dit vaak te laat.

*Verder schreeuwen ouders in stilte om gerechtigheid. Het is onmenselijk als de veroorzaker van de dood van hun kind slechts een taakstraf krijgt. Een mensenleven wordt afgewogen tegen een niet passend vergelding. Hier is absoluut geen sprake van genoegdoening terwijl genoegdoening het toegebrachte leed juist kan verzachten. Het compenseert nooit, maar het verzacht wel de pijn. Rechtvaardiger straffen is ook een teken dat een mens niet respectloos met andermans leven om mag gaan.

Bij zware delicten is dit het geval dus er moet verschil worden gemaakt in de hoogte van de straf. Voor daders die willens en wetens de wet overtreden en anderen in gevaar brengen moeten zwaarder worden gestraft. Wij zijn blij te mogen horen dat Kamerleden deze mening delen. Ook minister Eurlings benadrukte in zijn betoog keer op keer dat voor die groep wetverachters, alcoholmisbruikers in het verkeer en rijders onder invloed van drugs, harder moet worden opgetreden dan tot op heden het geval is.

De Kamerlid de heer Aptroot en mevrouw Roefs die wij persoonlijk in de lobby hebben gesproken onderkennen de problematiek als iemand de morele plicht niet neemt door iemand zonder rijbewijs zijn/haar auto uit te lenen. Het zelfde geldt als iemand zijn/haar auto uitleent aan iemand onder invloed. Mevrouw Lia Roefs van PvdA heeft deze vraag direct gesteld aan minister Eurlings tijdens de vragensessie. De minister zal dit nader bekijken tijdens zijn overleg met minister van Justitie.

Ik ben blij de minister zelf persoonlijk te mogen spreken, waarbij hij zijn diepe medeleven nogmaals heeft betoond. In onze eerdere briefwisseling is hij op de hoogte gesteld van wat ons is overkomen. Het is bemoedigend dat hij ons wil beloven alles aan te zullen doen om wetten door te krijgen voor strengere maatregelen bij de groep die telkens onder invloed willen rijden en zonder rijbewijs toch achter het stuur kruipen. Hij verzekerde ons serieus te zullen overleg met zijn ambtgenoot minister van Justitie, de heer Hirsch Balin over die uitbreiding van maatregelen. Tevens is hij bereid te kijken hoe een dader die telkens een auto ter beschikking krijgt tegen gehouden kan worden. Hij komt spoedig met voorstellen rond de koppeling van kenteken en bezit van een auto.

Ook wordt bekeken de invoering van progressief straffen bij herhaaldelijk overtreden van verkeersregels. Een voorzorgmaatregel is ook het verhogen van de pakkans van autorijders onder invloed. Eenmaal gepakt hard en direct straffen door meteen invorderen van het rijbewijs.

Wij zijn blij met vele positieve uitspraken en beloftes van minister Eurlings. Wij zullen echter pas kunnen juichen als de wetten aangenomen zijn.

Tess