Engel in het avondlicht

Een schattig engeltje van porselein. Toen ik hem zag werd ik vertederd. Zij heeft wa weg van Priscilla. Toen ze klein was, mijn kleine engeltje. Niet verlegen, neen, ze had ook haar mondje mee. Stond stevig in haar schoenen, maar zeer realistisch.

Een levensgenieter, niet bang voor de toekomst. In alle opzichten ondernemend.

Maar ze kon ook goed voor haar zelf zorgen, zich goed kleden, met tassen vol kleding, schoenen, bijoux, kwam ze, wel een paar peer per week. Haar kasten puilden uit, want er ging alleen wat in en bijna nooit eruit.

Wat ze niet meer droeg ging snel naar haar zusje Alyssia, die dit dankbaar in ontvangst nam. Dit mis ik, haar bedrijvigheid in huis. Waar ik vroeger nog aan kon ergeren, mis ik nu. Dat was Priscilla, onze levendige mooie engel!